سازه هاي هيدروليكي به صورت مانعي در برابر جريان قرار مي گيرند و الگوي جريان در نزديكي خود را تغيير مي دهند و به صورت موضعي باعث آبشستگي در اين محدوده مي شوند. اکثر تحقيقات انجام شده در رابطه با تعيين حداکثر عمق آبشستگي مي باشد و مطالعات کمي درمورد عمق آبشستگي در اطراف تكيه گاه غيريكنواخت وجود دارد .در اين تحقيق تغييرات الگوي جريان اطراف تكيه گاه يكنواخت وغيريكنواخت به صورت آزمايشگاهي تحت شرايط آب زلال مورد بررسي قرار گرفت .
