پلی‌پروپیلن یک پلی‌الفین ارزان و دارای خواص مناسب مهندسی می‌باشد. استفاده‌از این پلیمر در فناوری نمونه‌سازی یا تولید سریع(rapid manufacturing) اهمیت بسیار زیادی دارد. ساختار غیرقطبی و نیمه‌بلوری این پلیمر باعث می‌شود استفاده‌از آن درفرآیند ساخت برهم‌افزا (additive manufacturing) مشکلات زیادی ایجادشود. جداشدگی‌از بستر و انقباض نمونه چاپ‌شده دو نمونه ازاین مشکلات هستند. پلیمر قطبی پلی اتیلن ترفتالاتPET و نانورس قبلا در تهیه آمیخته نانوکامپوزیت PP مطالعه شده‌است ولی این آمیخته در رشته (filament) چاپگرهای سه‌بعدی استفاده نشده و خواص رئولوژیکی آن‌ها بهینه سازی نشده‌است. به‌دلیل اختلاف قطبیت و کاهش کشش سطحی، دو پلیمر نام‌برده ناسازگار می‌باشند به‌همین دلیل از پلی پروپیلن مالئیکه جهت سازگاری برای این آلیاژ استفاده‌شد. دراین‌کار تحقیقاتی از نانوکلی20A Cloisite برای بهبود خواص استفاده شد. سپس توسط اکسترودر به رشته‌هایی با قطر مناسب تبدیل شد. فیلامنت‌هایی که قطر مناسب دارند توسط چاپگر سه بعدی حالت مذاب (FDM) به آزمونه‌های کشش و رئومتری تبدیل شد و مورفولوژی لایه‌های چاپ‌شده نیز توسط SEM مطالعه‌شد.